Schotland 2009

Maandag 20 juli 2009

And off we go.....
Uitgezwaaid door Eef en Floor gaan we op pad. Nog even tanken en het zeil controleren en weer verder richting Amsterdam. Het waait flink en het zeil zorgt voor veel herrie naast het geluid dat de Land Rover van nature al produceert. We houden nauwlettend de auto's die ons inhalen in de gaten maar we zien niemand wild gebarend ons een signaal geven dat we delen van de bepakking verliezen, dus rijden we rustig (80 km/h) door naar onze 1e overnachtingsplek in Amstelveen.
Bij Lana
ontbijtje de dag na het concert van U2
Een paar weken geleden konden we via via aan kaarten komen voor het concert van U2 in de Amsterdam Arena. Het waren relatief goedkope kaarten en toen we de locaties van de stoelen even opzochten op de site van de Arena zagen we ook waarom: zover mogelijk van het podium en bijna bovenin het stadion. Maar goed, ik ben nog nooit bij een dergelijk groot concert geweest dus de ervaring om zoiets mee te maken lijkt me al leuk.
Maar omdat het concert 1 dag voor onze bootovertocht naar Newcastle is, zochten we een overnachtingsplek in de regio van Amsterdam/IJmuiden. Op mijn posting op de site van de NVVR kwam een reactie van Lana. Zij woont in Amstelveen, op 20 minuten van de Arena. We mochten bij hun in een caravan slapen, konden de volbepakte auto veilig bij hun parkeren, konden fietsen lenen om naar de Arena te gaan en wilden ook nog op Gimli passen! Beter konden we het niet geregeld krijgen.

Even na vijven komen we aan bij Lana, haar man Jan en zoontje Willem. De caravan is perfect evenals de locatie: mooi uitzicht over weilanden.
Vlak bij de caravan staat het huis dat ze nu aan het verbouwen zijn om er straks in te gaan wonen. Er moet nog een hoop aan gebeuren maar als het straks klaar is hebben ze er een prachtig plekje.

Tegen half zeven pakken we de fietsen en rijden we naar de Arena. Het is inderdaad maar een klein half uur fietsen. De plekken die we hebben vallen nog wel mee. Oké, het podium is ver weg maar wel heel groot. En dankzij de gigantische 360 graden videoschermen krijg je toch mee wat er op het podium gebeurt. En ook het geluid is prima. Door allerlei aanpassingen is het niet meer de 'galmbak' die het voorheen schijnt geweest te zijn.
Het voorprogramma wordt verzorgt door de band Snowpatrol. Ik dacht dat ik deze band niet zo goed kende maar tot mijn verassing kende ik best veel van de nummers die ze speelden. Ze gaven een prima performance weg. Ook het concert van U2 was er erg goed. Ze spelen veel klassiekers en Bono is goed bij stem. Het podium is spectaculair. Bijna absurd dat er zoveel wordt geïnvesteerd voor de visuele aspecten van een optreden van een popgroep waarbij het toch eigenlijk om de muziek zou moeten gaan. Maar eerlijk is eerlijk, het is een belevenis om te zien en mee te maken.

IJmuiden
Wachten op het inschepen

Dinsdag 21 juli

We hebben heerlijk geslapen in de caravan. Na het ontbijt kunnen kijken hoe Lana paardrijles krijg.
We hebben nog nooit van de beste man gehoord maar hij schijnt zijn sporen wel verdient te hebben in de klassieke dressuur.
Nadat we Lana nogmaals bedanken voor de enorme gastvrijheid rijden we naar IJmuiden. Omdat we alle tijd hebben vermijden we de snelweg en rijden op secundaire wegen, langs de landingsbanen van Schiphol, naar de haven IJmuiden waar we ons, aldaar aangekomen, tegoed doen aan een lekker broodje haring.
Het inschepen van de auto's duurt lang. En eenmaal aan boord moeten we gelijk afscheid nemen van Gimli. Hij moet gedurende de overtocht verblijven in het “Animal Hotel”. Op foto's hadden we redelijk acceptabele hondenverblijven gezien, maar op dit schip moeten we Gimli achterlaten in een rumoerige, onfrisse ruimte met kleine hondenkennels. Niet leuk! Maar we hebben nu geen keuze. De andere optie, Gimli achterlaten in de auto op het autodek, vinden we helemaal geen goed idee. Onze hut is daarentegen goed te noemen. Ruim genoeg en compleet met douche en toilet en twee bedden boven elkaar.


Woensdag 22 juli

We hebben prima geslapen. Na het ontbijt kunnen we tegen 9:30u. Gimli verlossen uit zijn hok en ruim een uur later rijden we de boot af, het vaste land weer op.

Eerste keer de tent opgezet
Vanaf de haven rijden we via de paar snelwegen rondom Newcastle, waarna we via de A696 in noordwestelijke richting richting Schotland rijden. Hierbij komen we door het Northumberland National Park. Als we het park bijna al weer uit zijn stoppen we nog even voor een wandeling zodat Gimli eindelijk weer even lekker kan rennen. Hierna rijden we door naar Hawich en daarna via een prachtige smalle weg naar Ettrick. In de buurt van Ettrick zijn er twee campings waar we eventueel zouden kunnen kamperen maar als het kan willen we ook wel wildkamperen.
Hoewel wildkamperen toegestaan is in Schotland voelt het toch een beetje als “illegaal”. Je wilt graag een mooi idyllisch plekje, waar je niemand toch last bent en het liefst ook niet al te zichtbaar maar het liefst wel weer op een vlak stukje grond.. Vanaf de weg zijn deze plekken meestal niet te zien dus is het de kunst om potentiële locaties te kunnen spotten, waarna nader onderzoek moet uitwijzen of de locatie aan de hiervoor genoemde criteria voldoet.
kampvuur
Koffie voor mijn meissie
De twee campings die we op het oog hadden zien er onaantrekkelijk uit, dus gaan we maar wildkamperen. Na een uurtje te hebben gezocht vinden we aan het eind van een doodlopende weg een verhard voetpad waar we met de Land Rover een eindje op kunnen rijden. We vragen bij de dichtstbijzijnde boerderij of we hier mogen kamperen en de eigenaar heeft geen bezwaar.


Bij het opzetten van de tent wordt duidelijk dat we best wel een joekel van een tent hebben gekocht voor deze vakantie. In plaats van twee slaap-compertimenten gebruiken we er maar één zodat we veel leefruimte overhouden.
Op de twee-pits benzinebrander die we geleend hebben van onze schotland-forum-vrienden Egbert en Manon koken we ons eerste maaltje: boontjes met gehaktballetjes. Daarna een lekker bakkie koffie.....helaas, de benzine is op. Da's balen. Heb ik een volle 20 liter jerrycan met diesel op het dak van de Land Rover, hebben we geen brandstof om een bak koffie te zetten. Als man voelt het dan toch alsof gefaald hebt.
Gelukkig hebben we onderweg een zak met brandhoutjes gekocht, en tussen de buien door lukt het me om een vuurtje te stoken en toch nog een warm bakkie zwart goud voor mijn vrouwtje te maken.
's Avonds lopen we nog even langs een riviertje een heuvel omhoog en duiken daarna ons nest in.


Donderdag 23 juli.

Na een heerlijk ontbijt met vers gebakken eieren (die we van Lana hadden meegekregen) en een lekkere bak koffie pakken we de spullen weer in de auto en rijden weer verder. Via de A708 komen we langs de “Grey Mare's Tail”, een niet spectaculaire maar toch leuke waterval. Na de plaats Moffat rijden we naar een uitkijkpunt waarbij je, volgens onze kaart, zicht hebt op de “Devil's Beef Tub”. Maar daar aangekomen stelt dit weinig voor. Gewoon een uitzicht op een dal.
Via de A74 rijden we verder in noordwestelijke richting maar gaan hier na ruim 10 kilometer al weer vanaf om een binnenweg te nemen (B797).
We komen hierbij lang het plaatsje Wanlockhead waar een smalspoortreintje is te bezichtigen. Maar vandaag is het gesloten en bovendien is het allemaal wat vergane glorie wat we daar aantreffen.
Arran
Prachtige plek aan de kust
We rijden door over de A76 naar de haven van Ardrossan, waar we ruim op tijd zijn voor de veerboot naar Brodick van 18:00 u.
Brodick ligt op het eiland Arran, dat door de Loonely Plant wordt beschreven als Schotland in het klein. Je hebt er bossen, ruige hooggebergte en een eigen Whisky. We zijn van plan om hier twee nachten te blijven. Als het kan willen we hier weer wildkamperen. Bernice heeft op de kaart al een paar potentiële plekken gevonden. Echter daar aangekomen is het vaak toch net wat anders dan voorgesteld. We komen op onze zoektocht naar idyllische plekjes over de kleinste landweggetje waarbij ik onze LaRo steeds meer begin te waarderen.
Bij de plaats Kildonan rijden we langs een camping die door de LP wordt aangeprezen vanwege het ontbreken van midgets door de frisse zeewind. De camping ziet er in mijn ogen acceptabel uit maar Bernice wil liever nog even verder kijken. Vooral ook vanwege Gimli. Voor hem (en ons) is het leuker als hij lekker los kan lopen.
Uiteindelijk vinden we een leuk plekje aan de kust maar we weten nog niet of we er mogen staan. We bellen aan bij de dichtstbijzijnde woning maar die huren hun huis van iemand anders. Volgens de man kunnen we echter ook niet met de auto op het terrein komen waar we de tent neer willen zetten (“it's just impossible”). Maar hij kan ons wel vertellen waar de eigenaar woont. Hij hopt voor ons dat hij aanspreekbaar is. Hij schijnt namelijk nogal graag een borrel te lusten.
bernice
Uitzicht over de zee
Bij het huis van de eigenaar aangekomen zien we de man op de bank liggen slapen en na herhaaldelijk tikken op de deur en ramen wordt hij maar niet wakker. Uiteindelijk lukt het toch om hem wakker te krijgen....we houden ons hart vast...
Het blijkt een aardige vent te zijn. Omdat de koeien inmiddels van het land zijn gehaald mogen we op zijn land staan. Terwijl we bij hem binnen staan te praten ziet Bernice allemaal aardewerk met schapen erop geschilderd. Dit blijkt het werk te zijn van zijn vriendin, die er inmiddels bij is komen te staan. We vertellen ze dat vrienden van ons, die we kennen van het Schotlandforum op Internet, als bijnaam “it swarte skiep” hebben. We zouden het leuk vinden als we een kleinigheid voor ze zouden kunnen meebrengen van Arran met een schaap erop. Ze heeft nu even niets van haar handelswaar bij zich maar als we morgen naar de dorpskroeg komen zal ze zorgen dat ze ons wat dingen kan laten zien. We spreken dus af voor morgen en gaan nu eerst snel de tent opzetten voordat het donker wordt.
Het blijkt dat we toch nog zo'n 200 meter met de auto het land in kunnen rijden en we zetten de tent vlak bij het water neer. Wat een prachtige plek!


Vrijdag 24 juli

Bernice is als eerste wakker en spot in de vroege ochtend al een stel zeehonden op het strand.
nessie
Nessie?
Gimli kan de hele tijd lekker rennen op het strand en af en toe de zee in lopen en wij genieten intense van het uitzicht vanaf onze tent.
Als we samen nog even het strand oplopen zien we een groep van 5 zeehonden. Een prachtig gezicht.
Halverwege de ochtend gaan we naar Brodick om wat boodschappen te doen. Als eerste naar een outdoorzaak. Mijn wanderschoenen zijn na een wandeling al helemaal nat en ze grogen slecht. Ik heb dan wel mijn laarzen en klompen meegenomen maar dat is niet altijd even passend schoeisel.
Gelukkig hebben ze een paar mooie wandelschoenen voor weinig geld.
Verder bezoeken we nog de bierbrouwerij, kaasmakerij en een 'pottery'. Wel leuk en de kaas is zeker lekker maar verder niet heel bijzonder en wel overpriced. Brodick is vrij toeristisch. 's Middags maken we een wandeltocht naar een grot aan de westkust van Arran. De grotten zijn niet spectaculair (uitgeholde ruimte in de rotswand) maar de wandeltocht er naartoe is zeker de moeite waard.
Na de wandeling rijden we terug naar Kildonan waar we onze tent hebben staan, maar eerst naar het Kildonan Hotel waar we Jill en George zouden ontmoeten.
Het is een gezellig hotel en het is er druk met gasten. George en Jill vinden we aan de bar.
arran
Mooie vergezichten op Arran
We bestellen voor onszelf een fish&chips en kletsen wat met George, Jill en nog een vriend van hun. Gerge is geboren en getogen op Arran en woont nu samen met Jill en zjin moeder in het huis van zijn ouders. Jill komt oorspronkelijk uit Londen maar is deze drukkke stad ontvlucht. Nu verkoopt ze zelfbeschilderd porcelein op Arran. Het is een lek en apaart stel. Jill is37 en George wordt dit jaar 50 en heeft 3 kinderen van 2 verschillende vrouwen, waarvan de oudste nu 19 is.
George drinkt er lustig op los. Ik neem aan dat dit bij de schotse cultuur hoort en aangezien ik niet graag als cultuurbarbaar wil worden gezien drink ik vrolijk een paar 'pints' mee. En als ik aangeef genoeg bier te hebben gehad wordt ik geacht nog een paar wisky's mee te drinken. Rond middernacht stappen we op. Aangezien George nauwelijks meer op zijn benen kan staan geven we George en Jill een lift naar hun huis. Ondanks de toch redelijke hoeveelheid genuttigde drank lijk ik er niet zoveel last van te hebben. Nog niet....


Zaterdag 25 juli

Mijn lichaam is zwaar in opstand gekomen van mijn drankuitspatting gisteravond en heeft als strategie gekozen voor een grote schoonmaak. De fish&chips passeert voor een 2e keer mijn keel en de hele ochtend lukt het me niet om iets anders binnen te houden.. Voor mij de komende dagen even geen drank meer.
George en Jill
Bij George en Jill
Het is vandaag wel stralend mooi weer en aan het einde van de ochtend kom ik weer wat tot leven.
Bernice heeft otters gespot in de zee! Drie mooie grote otters zjin wat aan het spelen en op jacht naar vis. Erg mooi on deze beesten zo te zien in de vrije natuur.

Aan het einde van de middag gaan we nog even langs George en Jill om het beschilderde porcelein op te halen. In hun tuin dinken we nog een kop koffie.

Daarna maken we nog een wandeling naar de Glenashdale falls. We wilden nog naar Glen Rosa maar we voelen ons beiden niet echt nergiek en gaan daarom terug naar de tent. Bernice maakt een lekker rijstgerecht met verse groente en koriander, gekocht in een kleine supermarkt op zo'n 300 meter van de plek waar we camperen.

kampvuur
Kampvuur op het strand

's Avonds genieten we nog wat na bij een gezellig kampvuur op het strand. Gisteren na de wandeling naar de grotten had ik al wat hout gesprokkeld en op het roofrack van de LaRo gebonden. Met het mooie weer van vandaag heeft dat goed kunnen drogen.
Een mooie afsluiting van een paar mooie dagen op Arran. Morgen pakken we de auto weer in en rijden verder naar het noorden.

Zondag 26 juli

Het weer is omgeslagen. Het is weer gaan regenen en het waait flink. zeehond
Zeehonden liggen lekker uit te rusten op de rotsblokken
Toch hebben we goed geslapen en staan tegen 7 uur op. Ondanks het slechte weer is het heerlijk om nu over het strand te lopen. Zeehonden liggen lekker uit te rusten op de rotsblokken en houden mij en Gimli goed in de gaten. Na een ontbijtje pakken we rustig de auto in en rijden via de oostzijde van Arran naar Lochranza. Vlak voor Lochranza stoppen we nog even bij de distillery van Arran en kopen 2 flessen whisky, Een voor ons en een voor Egbert en Manon. In de haven van Lochranze waar we de veerboot nemen, worden we vermaakt door een hert die langs de auto's loopt. Het beest is bljkbaar gewend aan de mensen want het lat zich zonder problemen aaien.
veerboot
Overtocht van Lochranza naar Claonaig
De overtocht van Lochranza naar Claonaig duurt een half uur, op een relatief kleine veerboot.
Vanaf Claonaig rijden we verder naar het noorden via de A83 en later de A816 en slaan daarna weer een B-weg (B845) in om langs Loch Awe te rijden. Het is een prachtige weg maar wel single-laned zodat je telkens erop verdacht moet zijn dat je opeens een tegenligger voor je kan krijgen. A 40 km op deze weg te hebben gereden willen we even wat eten en besluiten dit te doen bij het 'meest romantische hotel' van Schotland. Het is inderdaad een idyllisch plekje aan het meer maar eenmaal binnen is het het meest sfeerloze hotel dat we ooit hebben meegemaakt. Er is haast niemand en als er dan eenmaal een ober verschijnt lijkt hij haast verbaasd te zijn dat we wat willen eten. Het is inmiddels 18:00 u. (en dus etenstijd!) maar we krijgen de 'High Tea Menu' te zien want dineren kan pas van 18:30 u..
Anyway, we kunnen een kop soep met sandwishes krijgen. We vinden het best en vertrekken na het eten weer zo snel mogelijk. Het is tijd om over een slaapplek na te denken. We willen vanavond graag bij een B&B overnachten en vinden er uiteindelijk een in Appin.

Maandag 27 juli

Vandaag willen we kjiken hoe dicht we bij Applecross kunnen komen. We rijden weer verder naar het Noorden en gaan via een klein pondje bij Corran, verder naar de westkust.
De weg naar Strontion is erg mooi. Bij een parkeerplaats bij Ceol-Na_mara hebben we de geocache ter nagedachtenis aan René achtergelaten (N56º41.578' / W005º40.880'). Tussen Strontion en Mallaig wil ik een auto achter me even laten inhalen en rij daarom even een oprit in. Ik neem 'm echter iets te krap zodat we voor een deel in een greppel belanden. Het linker achterwiel hangt boven de greppel en het rechter achterwiel staat wel onder een erg rare hoek onder de auto. Als er maar niets stuk is. Op eigen kracht krijg ik de LaRo er niet uit maar gelukkig is de bestuurder van de auto die ons inhaalde gestopt en met behulp van een sleepkabel lukt het om onze LaRo weer uit de greppel te krijgen. De wielen staan er weer recht onder dus alles lijkt weer goed.

mooiste route op Sky
Een van de mooiste wegen op Sky
Eenmaal aangekomen bij Mallaig blijkt dat we toch hadden moeten boeken voor de veerboot. We zijn er rond 14:00 u. maar we kunnen pas mee met de boot van 18:00 u.. En dan hebben we nog geluk dat we niet veel later zijn want dit is de laatste boot van vandaag. Als we een uur later waren geweest dan hadden we helemaal niet meer meegekund. Dat we vandaag Applecross zullen bereiken zetten we uit ons hoofd en richten ons op een overnachting op het eiland Sky.

We hebben op de kaart een gebied uitgezocht dat ons wel geschikt lijkt om te camperen. Als we daarna de Lonely Planet erop naslaan bljkt de weg hiernaartoe de mooiste route op Sky te zijn. Dat gaat dus helemaal goedkomen!

tentstuk
De tent is niet bestand tegen de harde wind
Om 18:30 u. komen we aan op Sky en een half uur later rijden we al op die mooie weg. Het is inderdaad een prachtige weg over een mooi en ruig gebied van Sky. Bijna aan het einde van de weg, 2 km voor Elgol vinden we een geschikte plek voor de tent. Er lopen twee koeien in het land en nadat we de tent hebben opgezet zien we ook een opgedroogde koeienvlaai midden inde tent, maar dat mag de pret niet drukken. Het uitzicht is wederom fantastisch.
Wat minder leuk is, is dat tijdens het opzetten van de tent, 2 tentstokken zijn gescheurd/gebroken. Het zijn van die buigzame glasfiber stokken die blijkbaar toch niet zo buigzaam zijn als zou moeten. We proberen de tent met wat kunstgrepen nog wat overeind te houden maar de wind maakt gretig gebruik (misbruik) van de situatie en we hopen maar dat we de nacht goed doorkomen.
skyline
Skyline

Dinsdag 28 juli

Ondanks een harde wind zijn we de nacht toch goed doorgekomen. Na een stevig ontbijt met eieren en bacon pakken we alles weer in de auto en rijden weer verder. Het is nu niet zo ver meer naar Applecross.
Volgens de Lonely Planet is de weg naar Applecross één van de mooiste wegen in Schotland. De laatste 20 km gaat voer een prachtige bergpas met smalle wegen en steile hellingen. Op een gegeven moment wordt de motor zo warm dat we 'm even moeten laten afkoelen voordat we weer verder kunnen.

 
Applecross zelf is een klein, pittoresk plaatsje. We komen er halverwege de middag aan en hebben nog genoeg tijd om de omgeving te verkennen en een mooie overnachtingsplek te vinden. Die vinden we uiteindelijk in de baai van Applecross House. Hier staan al 2 andere campers en ondanks een bord waarop staat dat je hier niet mag overnachten wagen we het er toch maar op.

Wederom een prachtige plek gevonden
Gisteravond hadden we nog bedacht dat we geen tijd en geld gaan besteden aan nieuwe tentstokken of een nieuwe tent maar dat we gaan proberen om de tent aan de achterzijde van de auto te koppelen. Dat lukt redelijk. Maar het waait hier ook niet zo hard. We moeten nog ondervinden of deze constructie wel tegen een harde wind bestand is.

Tijdens het opzetten van de tent voel ik iets prikken in mijn knieholte. Het blijkt een teek te zijn. Bernice en ik onderwerpen elkaar gelijk aan een grondige teken-inspectie en we blijken beiden meerdere teken op ons lichaam te hebben . Het zijn hele kleine teken, maar toch geen prettig idee. Ook in de binnentent zie we nu allemaal van deze kleine beestjes. Waarschijnlijk meegenomen door Gimli die de afgelopen nachten bij ons in de binnentent heeft geslapen. We trekken gelijk schone kleren aan, maken de binnentent schoon en ook de slaapzakken worden gecheckt en ontdaan van deze irritante beestjes. Gimli slaapt vanaf nu in de auto en wij voeren vanaf nu een dagelijkse teken-inspectie uit!


Geluk...

Woensdag 29 juli

Vandaag eens een dagje niets.
Gewoon een beetje luieren bij de tent, een kleine wandeling bij de rivier en lezen. Val ik thuis na 2 pagina's vaak al in slaap, vandaag lees ik een heel boek(je) uit: 'Geluk' van Femke Halsema.
Bernice wil zwemmen en de zee maar het blijft bij pootje baren en haren wassen. Maar toch....respect!
's Avonds gaan we eten bij de Applecross-In. Heel gezellig maar ook wel erg druk, lawaaierig en warm. In verband met de mexicaanse griep niet erg gunstige omstandigheden. Na 1 bestelling besluiten we daarom om verder te eten bij de 'Potty Shed In', in de Walled Garden. Het is hier rustig en het eten is heerlijk. Nadat we terug zijn gelopen naar de tent, maken we nog een kampvuur en drinken een whisky. Een heerlijke avond!

Donderdag 30 juli


Glen Afferic
Het reisdoel van vandaag is Glen Afferic. De weg ten noorden van Applecross ien lang de zee is prachtig. Ruige, kale vlaktes met vele mooie uitzichten. Onderweg stoppen we nog bij een klein winkeltje waar een vrouw voornamelijk rommelmarkt spulletjes verkoopt. Bernice koopt er een echt schapenvacht. Met de koude nachten kan deze nog wel eens van pas komen.
Bij een pompstation zie ik een poster hangen van Highlandgames in Strathconon op 1 augustus. We weten niet exact waar dit is maar waarschijnlijk in de buurt. Als we de vallei 'Glen Afferic' inrijden komen we eerst lang het meer Loch Beinn. Hier is het al schitterend. We rijden verder naarhet Log Afferic. We kunnen op een gegeven moment niet verder met de auto en een eindje terug hadden we al wel een leuke kampeerplek gezien. Deze plek is perfect: mooie vlakke ondergrond en aan de rivier. Alleen als de wind weg valt komen gelijk de midges tevoorschijn. Vreselijk irritante beestjes die flink kunnen prikken. Gelukkig hebben we onderweg van die muskietennetten gekocht voor over je hoofd en dat scheelt een hoop.
We verbinden de tent weer aan de auto. Maar nu snijden we met een mes ook het tentzeil wat open zodat hij beter aan de auto vast te maken is.

Glen Afferic

Vrijdag 31 juli

Het was erg koud vanacht en vooral Bernice heeft niet goed kunnen slapen hierdoor. Maar omdat ze zo vroeg op was heeft ze wel schitterende foto's kunnen maken van de zonsopkomst. Vandaag blijven we in Glen Afferic. We willen een wandeling maken rond het loch Afferic. Een tocht van ongeveer 10 mile (16 km). Na een relaxte ochtend en een verfrissende douche onder de 'camp shower' gaan we op pad .Het is prachtig weer en de route is schitterend. Maar halverwege vernemen we het toch wel in onze benen. We krijgen steeds meer respect voor René en Mirjam die 2 weken geleden de 'west highland way' hebben gelopen (96 mile).
's Avonds maken we nog een mooi kampvuur bij het water. Bernice blijkt een echte vuurmeester te zijn.

Zaterdag 1 augustus


Gezellige drukte op de Highlandgames
Na het ontbijt probeert Bernice en verse vis te vangen uit de rivier, maar helaas willen ze niet bijten.
Rond 11:00 u. vertrekken we naar Strathconon voor het highlandgames. Tenminste, als we die kunnen vinden. In de plaats Beauly waar we stoppen om wat boodschappen te doen en wat toch redeljk in de buurt is , weet men in eerste instantie van niets maar uiteindelijk weet een klant in een winkel waar het is. Het is midden in het Strathconon Forest gebied vlak bij de plaatsje Milton, bereikbaar via een 20 km lange single-track road.
Als we eenmaal aankomen zijn de spelen al in volle gang. De bagpipe band is net aan het spelen als we het terrein opkomen.
Het is er erg gezellig. Langs een groot grasveld zitten allemaal gezinnen in de zon te genieten van de activiteiten. Er zjin een paar kraampjes voro wat eten en drinken. Onder andere een stand met home-backed cookies, gerund door 3 dames.
De activiteiten die we zien zijn o.a. hardloopwedstrijden voor diverse leeftijdscategorieën, kogelstoten, hoogspringen, kussengevecht (voor kinderen) en het spel Caber Toss, oftewel een enorme boomstam over de kop gooien. Ook rijdt met rond op mooie oude tractoren.

Omdat we zo dicht bij Inverness en Findhorn zijn hebben we besloten om hier toch even langs te rijden en misschien te overnachten.
Inverness wordt gezien als de hoofdstad van de schotse hooglanden. We komen er tegen 18:00 u. aan en gaan er lekker uit eten. De taptoe is net afgelopen maar een straat verderop van waar we eten zien (en horen) we nog net een stukje bagpipe muziek. De binnenstad zelf vinden we niet zo bijzonder.
We rijden door naar Findhorn. Hier heb je de Findhorn Foundation. Een spiritueel centrum incl. camping waar diverse activiteiten (workshops/lezingen) worden georganiseerd. Wij komen er echter vrij laat aan waardoor het kantoor gesloten is en we dus niet meer kunnen vragen of er nog plek is. Bovendien zou dit met het oog op Gimli ook niet echt een ideale plek zijn.
We besluiten door te rijden naar richting Dufftown waar we mogen de Glen Fiddich distillery willen bezoeken. Het wordt echter steeds later en later en het begint al donker te worden. De B&B's die wel plek hebben willen vaak geen honden accepteren. We vrezen dat we in de auto zullen moeten overnachten. Gelukkig kunnen we op het laatste moment nog terecht ergens in een plaatsje vlak onder Elgin.

Zondag 2 augustus

We hebben heerlijk geslapen. Na het ontbijt kletsen we even wat met de man des huizes. Hij heeft 2 kleine tractoren waar hij aan sleutelt. Bernice laat hem een paar foto's zien van hoe wij wonen in Doezum. We rijden naar Dufftown waar vlakbij de distillery van Glef Feddich is. De gebied 'Spey' is trouwens helemaal het whisky gebied van Schotland. We komen dan ook diverse distilleries tegen onderweg. Maar omdat het zondag is zijn de meesten gesloten voor publiek.
Die van Glen Fiddich is een van de grotere en heeft een goed uitgerust visitors center.
We hebben niet veel tijd dus na het zien van ee n(mooie) video over de historie van de distillery en een bak koffie slaan we wat whisky in bij de shop en gaan dan weer verder.
We moeten nu zo langzamerhand weer afzakken naar het zuiden, willen we woensdag de boot kunnen halen.
Via de A95 dalen we af naar het zuiden. In de buurt van Aviamore is een rendier centrum waar we nog even gaan kijken. Ze hebben hier in de bergen een kudde van ongeveer 100 rendieren waar je eventueel onder begeleiding een kunt wandelen. Wij houden het bij een bezoek aan het visitors center waar ze in de paddock ook 4 rendieren hebben lopen en informatie hebben hangen over de kudde rendieren.
Daarna rijden we via de A9 en de A86 door naar Fort William waar we , na een aantal pogingen, een B&B vinden waar Gimli ook welkom is.

….en hier eindigde ons verslag van de vakantie.
We zijn nog 1 dag gebleven in de buur van Fort William maar hebben toen gekampeerd bij Loch Eli en zijn daarna doorgereden naar Edinburgh. De taptoe was toen net voorbij maar we hebben we even het centrum kunnen bekijken. Gimli was echter zo moe van de hele reis en alle indrukken dat het maar goed was dat de vakantie erop zat. De terugreis op de boot hebben we Gimli in de auto gelaten. Dat is stukken beter bevallen dan ik de kennels in het 'animal hotel'.

Al met al was het een erg leuke vakantie. Prachtige natuur en lekker primitief kamperen. Zonder de midgets zou het een helemaal perfect vakantieland zijn.